Examples of using "Dima" in a sentence and their dutch translations:
"Met Dima!" riep Dima uit. "Werkt je nummerherkenning niet of zo?"
"In één nacht," voegde Dima eraan toe.
"Dima?" vroeg de man die Dima "Al-Sayib" noemde. "Ik ken geen Dima. Sorry. Ik denk dat je het verkeerde nummer hebt."
"U maakt vast een grapje!" grijnsde Dima.
"Bedankt," zei Dima, terwijl hij het nummer draaide.
Ik heb echt wat nieuwe kleren nodig, dacht Dima.
"99 kopeke," verklaarde Dima trots. "Ik heb 99 kopeke nodig."
Dima stak zijn hand in zijn zak en haalde er een gigantische aktetas uit.
"Weet u de landcode van Libanon?" vroeg Dima.
"Dima?!" Al-Sayib was zo verbijsterd, dat hij zijn Fanta op zijn computer liet vallen en daarmee zijn jacht op noobs ruïneerde. "Dima?! Ben jij dat echt?!"
Dima paste het pak, maar het bleek te groot te zijn.
Om zich voor de politie te verstoppen, bracht Dima de nacht door in een vuilcontainer.
"Internationale tv?" vroeg Dima. "Waar heb je het over, Al-Sayib?"
"Ik heb wat geld nodig," zei Dima met schaamte in zijn stem.
"Dima..." zei Al-Sayib, "dat is het belachelijkste wat ik ooit heb gehoord."
"Nee," antwoordde Dima, "om me te helpen deze Armani te kopen. Ik ben smerig, weet je nog?"
Dima sliep met 25 mannen in één nacht en bracht ze daarna om het leven.
"Ik ben in een Armaniwinkel een pak aan het kopen, natuurlijk," antwoordde Dima.
"Eerlijk gezegd," zei Dima, "kan ik me niet echt herinneren wie het waren..."
"Ik bedoel... mijn leven," zei Dima. "Hoe dan ook, er zit 3.000.000 BYR in deze aktetas."
"Maakt u zich geen zorgen," probeerde Dima de vrouw gerust te stellen. "Het is niet van mij."
"Het is prima," lachte Dima. "Ik ben per slot van rekening nog in de groei. Ik groei er wel in."
"Maar drie miljoen is alles wat ik heb," zei Dima. "Niet meer en niet minder."
"Zou het echt...?" vroeg Dima zich af. "Heb ik eindelijk de goede Al-Sayib te pakken?"
"Slapen vrienden met hun vrienden en vermoorden ze daarna?" vroeg Dima terug.
Gelukkig was er een Armaniwinkel vlak bij het steegje waar Dima had geslapen.
"Walakoem-oes-salaam, Al-Sayib!" antwoordde Dima. "Wat doe jij tegenwoordig?"
Tegen de tijd dat hij 966 probeerde, begon Dima de hoop op te geven.
"Nog erger!" riep Al-Sayib uit. "Ze weten niet wat ze met je aan moeten, Dima!"
"Ik... dat weet ik eigenlijk ook niet," gaf Dima toe. "Soms slaat dit verhaal echt helemaal nergens op."
"Ach wat..." dacht Dima. "Ik geloof niet dat ik op zo'n moment als nu kieskeurig mag zijn."
"Nee..." zuchtte Dima. "Ik denk dat ik naar het verkeerde land gebeld heb. Laat ik de andere nummers in de 960 eens proberen."
"En?" vroeg de ongeduldige verkoopster toen Dima het gesprek beëindigd had. "Is alles nu in orde?"
"Waar ben je precies, Dima?!" vroeg Al-Sayib, terwijl hij een handdoek pakte om de gemorste Fanta weg te vegen.
"Daarin zou ik er als een echte James Bond uitzien," zei Dima tegen zichzelf, en ging toen de winkel binnen.
"Wacht even," zei Dima, terwijl hij zijn telefoon tevoorschijn haalde, "ik weet iemand die me wel wat geld zou kunnen lenen."
"Juist," zuchtte Dima. "Sorry voor de verwarring dan. Geniet van je Fanta en prettige dag."
"Nou," zei de verkoopster, en wenkte Dima haar te volgen naar de kassa, "dat is dan 3.000.000,99."
"Maar dat is belachelijk!" protesteerde Dima. "Kopeken worden al tijden niet meer gebruikt! En 0,99 is niet eens een natuurlijk getal!"
"Noobs," stelde Al-Sayib. "Als 25 mensen door jou vermoord zijn, Dima, dan moeten het wel noobs geweest zijn."
"Wat bedoel je?" vroeg Dima, maar liet een boer, want als hij stil zou blijven, zou deze zin te eenvoudig zijn.
Nadat hij tien seconden lang naar een Arabisch liedje had geluisterd, hoorde Dima eindelijk een bekende stem zeggen: "As-salamoe aleikoem!"
"Hè?" Dima begreep het niet. "Maar spreek ik niet met Al-Sayib? En ben je geen Fanta aan het drinken en noobs aan het vertellen dat ze hun kop moeten houden?"
Met het pak aan liep Dima het pashokje uit en verklaarde dat hij de aanschaf wilde doen.
"O, het is veel meer," glimlachte Dima. "Maar eigenlijk is dit een collect call. Dus jij bent de noob, want jij betaalt."
"Dima..." zuchtte Al-Sayib, "hoeveel kost dit telefoongesprek je? Ik wed dat het meer is dan 99 kopeke, noob..."
En zo hing Dima's vriend uit zijn kindertijd zomaar op, Dima - net als daarvoor - met 99 kopeke te weinig achterlatend.
"Nou..." zuchtte Dima, keerde zich vervolgens naar de verkoopster en wierp haar een moordzuchtige blik toe, "ik geloof dat ik nu geen keus heb..."
Terwijl ze het pak voor Dima haalde, merkte de verkoopster op dat hij bloedvlekken op zijn overhemd had, en kon er alleen maar geschokt naar staren.
De volgende morgen kwam Dima uit de vuilcontainer en realiseerde zich dat zijn kleren nu allemaal naar vuilnis stonken.
"Noobs?" vroeg Dima met enige boosheid in zijn stem. "Dit is geen videospelletje, Al-Sayib! Dit is het echte leven!"
"Dima, "zei Al-Sayib streng, "je weet dat je als een broer van een andere moeder voor me bent, maar... een Arabier bedriegen is onvergeeflijk. Aju!"
"Ik heb verschrikkelijke haast... om redenen die ik niet kan noemen," antwoordde Dima de vrouw. "Laat me alstublieft gewoon dat pak daar passen."
"Maar het is waar!" drong Dima aan. "Ze laten me het pak niet kopen, tenzij ik ze nog 99 kopeke geef! Kun je me niet wat geld overmaken?"
Systematisch probeerde Dima de nummers van 962 tot 965 te bellen, maar steeds kreeg hij de verkeerde Al-Sayib aan de lijn, hoewel ze allemaal van Fanta hielden en niet van noobs.
"Het was een grote vuilcontainer," zei Dima, "en er was een heleboel eten, dus... het was niet direct oncomfortabel. Maar ja, het stonk wel nog erger dan het achterste van een ezel."
"Ja," antwoordde Dima, terwijl hij een stukje halfopgegeten vis dat was blijven zitten op zijn rechtermouw wegveegde. "Ik wil graag dat daar kopen."